wtorek, 25 czerwca 2013

Arnold Böcklin

Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Autoportret ze śmiercią grającą na skrzypcach

Arnold Böcklin ( ur. 16 października 1827 w Bazylei, zm. 16 stycznia 1901 w Fiesole ) – szwajcarski malarz. Jego twórczość wywarła duży wpływ na rozwój symbolizmu na świecie. Zasłynął mrocznymi i nader tajemniczymi obrazami scen i miejsc, w których niemal wszystko miało swoje ukryte znaczenie: często alegoryczne, czasami paraboliczne, jeszcze kiedy indziej - nie do końca jednoznaczne. Malował głównie fantastyczne pejzaże przeniknięte niesamowitą senną atmosferą, często zaludnione przez mityczne stwory, nimfy, najady, trytony.


Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Wyspa Umarłych ( III )

Sporo od niego czerpali niemieccy symboliści przełomu XIX i XX wieku, jego ślady odnaleźć można u późniejszych surrealistów, a nawet w muzyce: poemat symfoniczny Siergieja Rachmaninowa - Wyspa Umarłych został wyraźnie zainspirowany wspaniałym obrazem Bocklina z 1880 roku o tym samym tytule.
Czasami, patrząc na tę Wyspę, na jej zatoczkę i strzeliste czarne cyprysy, myślę o wszystkich tych łodziach, w których kiedyś przeprawiamy się cicho przez rzekę, w cień drzew. O wodzie, która srebrzyście rozpryskuje się w ciemności pod ciężkimi wiosłami naszego Charona. O wszystkich, których zostawiamy za plecami i których głosy dawno już umilkły w oddali: o wszystkim, co w świetle księżyca zaczyna wyłaniać się przed nami i co zaczyna wyciągać do nas swe zimne ręce. Powstało aż 5 wersji tego niezwykłego dzieła. Pierwotnie Bocklin zatytułował ten temat jako ‘Miejsce Spokoju’, ale powszechnie przyjął się inny - ten, pod którym dzisiaj znamy ów cykl obrazów. Poza wymiarami obrazu, poszczególne wersje różnią się kolorystyką, detalami skał i usytuowaniem łodzi w stosunku do przystani wyspy. Być może też postaciami?


Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Święty Gaj

W latach 1845 - 47 uczęszczał do Akademii w Düsseldorfie. W tym czasie malował sceny w Alpach szwajcarskich, wykorzystując efekty świetlne i dramatyczne widoki subiektywnie do projektu, emocjonalne nastroje tamtejszych krajobrazów. W 1848 roku ta romantyczna introspekcja ustąpiła plenerom (open-air) obiektywizmu, a pod jego wpływem byli Camille Corot, Eugene Delacroix i malarze szkoły Barbizon podczas podróży do Paryża. Trwało to od lutego do czerwca, wówczas Böcklin powrócił do Bazylei, a z powodu trwałej nienawiści i odrazy do współczesnej Francji, wrócił do malowania ponurych scen gór.



Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Kościół

W 1850 Böcklin znalazł swą mekkę w Rzymie i natychmiast jego obrazy zostały zalane ciepłym słońcem włoskiego 'klimatu'. Są wypełnione bujną roślinnością, południowym jasnym świetłem rzymskiej Kampanii, pełne starożytnych ruin i samotnych pasterzy, nimf pożądliwych. Te mitologiczne postacie zamiast krajobrazów stają się głównym tematem Böcklina, jak kiedyś takie inspiracje, jak Pan Syrinx i Dążenie (1857) Czynił to, aby wyrazić polaryzację życia: ciepłymi kontrastami słońca w chłodnym, wilgotnym cieniu, gdzie jasność kobiecej duchowości kontrastuje z mroczną zmysłowością człowieka. 


Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Na Bagnach Pontine


Kiedy Böcklin powrócił do Bazylei, do jego włoskiej żony. Tam ukończył obraz, który przyniósł mu sławę. Król Bawarii nabył go w 1858 roku:  " Pan w Sitowiu ", to wizerunek greckiego boga, falliczny, z którym artysta się identyfikuje. W latach 1860 - 62 wykładał na Akademii Sztuk Pieknych w Weimarze, zanim powrócił do Rzymu. Wezwany do Bazylei w 1866 roku, malował freski i modelowane groteskowe maski do elewacji Muzeum w Bazylei.
 Böcklin zamieszkiwał we Florencji od 1874 do 1885 roku i to był jego najbardziej aktywny okres w życiu. Kontynuował zgłębianie damsko-męskich antytez i malował sceny religijne, alegorie uprawnień natury i studia nastrojowe losu człowieka. Przestał pracować z olejami i zaczął eksperymentować z temperą i innymi mediami, aby uzyskać powierzchnię malarską wg zamierzeń jego 'pędzla'.



Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Odyseusz i Polifem
Malarstwo  Arnold'a Böcklin'a miało też znaczny wpływ na surrealistycznych malarzy takich jak Max Ernst i Salvador Dali oraz też Giorgio de Chirico. Otto Weisert zaprojektował krój czcionki w stylu secesyjnym w 1904 roku i nazwał ją "Arnold Böcklin", na jego cześć. Obrazy Böcklin'a, zwłaszcza " Isle of the Dead ", zainspirowało kilku kompozytorów późnego romantyzmu. Siergiej Rachmaninow i Heinrich Schulz-Beuthen skomponował oba złożone poematy symfoniczne natchnione jego malarstwem, ktłóre powstały po śmierci artysty. W 1913 roku Max Reger komponuje zestaw czterech "Tone Poems", również po  śmierci Böcklina, której trzecia część zatytuowana jest "Isle of the Dead" ( inne, to "Pustelnik grający na skrzypcach", "Muzyka Fal" i "Bacchanal" ). Drugą symfonię, Hans Huber zatytułował "Böcklin-Sinfonie". Wszystkie te dzieła są zainspirowane artystą i jego obrazami. Rachmaninow inspirował się także Böcklinem i jego obrazem "Powrót", pisząc Preludium h-moll op. 32, No. 10. 32, nr 10. [3][4]. Adolf Hitler lubił twórczość Böcklina, posiadał 11 jego obrazów. Marcel Duchamp, pytany kto jest jego ulubionym malarzem, kontrowersyjnie nazywa siebie Arnoldem Böcklinem, jako że to właśnie on miał istotny wpływ na jego sztukę. Czy Duchamp był poważny w tym twierdzeniu, jest wciąż dyskutowane. HR Giger jest twórcą obrazu o nazwie "Hommage do Boecklin", opartym na "Isle of the Dead".



Arnold Böcklin
Arnold Böcklin - Lamenty Marii Magdaleny




Böcklin przez następne 7 lat przebywał głównie w Szwajcarii, od czasu do czasu podróżując do Włoch. Wiele energi poświęcił na projektowanie samolotu. W wyniku wypadku w 1892 roku, wrócił do Włoch i kupił willę w Fiesole. Tam zmarł 16 stycznia 1901 roku. Wiele z jego późnych prac przedstawia koszmary wojny, zarazy i śmierci.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz